Autobus moknie 
Znów siedzę drżąca 
I oczy mokną 
Trwam 
Cień widzę w oknie 
Jednym z tysiąca 
Lecz ja to okno  
Znam 
 
Nie powiem nic 
To jest zaułek wspomnień 
Z tym trzeba żyć 
Nie pukaj 
Nie wchodź do mnie 
Tu ani wejść  
Ni wyjść 
 
A ty kochanie  
Wpatrzony w ciemność 
Spod ciężkich powiek 
W dal 
Masz w duszy kamień 
I twarz kamienną  
Chcesz zabić w sobie  
Żal  
 
Nie powiem nic 
To jest zaułek wspomnień 
Z tym trzeba żyć 
Nie pukaj 
Nie wchodź do mnie 
Tu ani wejść  
Ni wyjść