Świat pokornieje w szklance wódki  
To zadziwiając, a to ciesząc  
Twój łeb brzemienny w twórcze skutki  
I mnie brzemienną szósty miesiąc  
Ogólnie niebo jak aksamit  
Wiesz to na pewno, a ja wróżę  
Że ziemia westchnie pod nogami  
I wielkie się przetoczą burze 
 
Życia na plażach nie przeleżysz  
Pod wędrującym w kółko słońcem  
Twe szczęście to do końca wierzyć  
A moje koniec związać z końcem  
 
Ja widzę jesień, chmury tyją  
Dzwonią babiego lata krosna  
Ja mówię: zapnij się pod szyją  
A ty mi mówisz: będzie wiosna  
 
Już się dopala jarzębina  
Wiewiórka świeczka jeszcze płonie  
Ty mówisz, że się coś zaczyna  
A ja ci mówię, że to koniec 
  
I tak to życie nam się dwoi  
Choć nie splamione nawet sprzeczką  
Ty żyjesz jak zamknięty w słoik  
A ja dokręcam twoje wieczko  
 
Aż dnia któregoś wielki-mały  
Pod murem zdarzeń jak z kamienia  
Staniesz fatalnie ogłupiały  
Choć powtarzałam do znudzenia:  
 
Życia na plażach nie przeleżysz...