My treserzy! – niby człowiek, a bydło
Włos się jeży i nie dziw, że zbrzydło
Gdy ujawnia się zdolność
Żeby zabrać wam wolność
Między szczęki wetknąć wędzidło.

Spętać wszelką swobodę i różność
Po to, żeby nakarmić swą próżność
By podtuczyć swą pychę
A wy dumne i ciche
Jakby zawsze już było za późno!

Potrzeba nam głębszych słów i spojrzenia
By dostrzec to, co jest w was do zobaczenia
Co jest w pani otchłani, tak ukryte przed nami jak diament.
r Jak diament w sercu kamienia.

My treserzy – nam jedno jest w głowie
Zdobyć władzę i trzymać przy sobie
Lecz panować nad sobą
A nie inną osobą
To jest władza najwyższa, panowie!

Wy do wioseł – my zawsze za sterem
Każdy z nas się rodził oficerem
Choć nas goni myśl chyża:
Kogo bardziej poniża
Kiedy człowiek, człekowi treserem?!

Potrzeba nam głębszych słów i spojrzenia
By dostrzec to, co jest w was do zobaczenia
Co jest w pani otchłani, tak ukryte przed nami jak diament.
Jak diament w sercu kamienia.