Więc mówię jej: "stokrotne dzięki"
Za te stokrotki z drugiej ręki  
Które mi dajesz za zasługi  
A właśnie da ci je ten drugi   
A tak by było uroczyście  
Kiedy jesienie gubią liście  
Szeptać, powiedzmy, po obiedzie  
To, co tak chciałem ci powiedzieć:  
 
Popatrz, ile ta miłość trwa  
Zdążyliśmy pochować psa 
Wyciąć sad, posadzić sad  
Tyle lat!  
 
Boże, jakby to pięknie było!  
W tym starym domu młoda miłość  
Całuję dłonie twe oddane  
(Pomimo plamy wątrobiane)  
Tak popołudniem siąść w wiklinie  
Gustując w półfrancuskim winie  
I patrząc w oczy pełne żaru  
(Choć przez barierę dioptrii paru)  
 
Popatrz...  
 
Dziś wiem, że był też w drugim planie  
Ten awaryjny ktoś na stanie  
Kto ci z wdzięczności za twe wdzięki  
Dawał stokrotki (z pierwszej ręki)  
Zapewne kiedyś uroczyście  
Kiedy jesienie gubią liście  
On ci wyszepcze po obiedzie  
To, co ja chciałem ci powiedzieć:  
 
Popatrz, ile ta miłość trwa  
Zdążyliśmy pochować psa  
Wyciąć sad, posadzić sad  
...zasrany świat!