W środku nocy budzi mnie 
Zimny strach, że zjawi się ten ktoś 
Z tych co każą słuchać znów 
Lojalności słodkich słów już dość 
Już dość, już dość, już dość 
 
Taki kocha, tęskni, śni 
Nic nie wnosząc w Twoje dni, to znasz 
Wygadany, piękny, zły 
Więc zamykam przed nim drzwi i twarz 
I twarz, i twarz, i twarz 
 
Nagle: puk, puk, puk - stary, dobry wróg 
Wejdź i siądź, nie stój stary wrogu na progu 
Gęba w ciup, jak to zwykle wróg, śmiertelny cham i mruk 
Lecz gdy przyjaźń w odwrocie, on przynosi sto pociech  
Wróg, wróg 
 
Kocham go jak dziada pies 
Ale wszystko jasne jest, wiec lżej 
Najgorszego życząc mi  
On przestrzega zasad gry fair play 
Fair play, fair play, fair play 
 
Kto puka? puk, puk, puk - stary, dobry wróg 
Wejdź i siądź, nie stój stary wrogu na progu 
Gęba w ciup, jak to zwykle wróg, śmiertelny cham i mruk 
Lecz gdy przyjaźń w pył, zabezpiecza tył, nade mną 
Czuwał Bóg, udał mi się wróg 
Złoty róg, można by rzec - prawie przyjemność 
Wróg to wróg, niespłacony dług, to ciemność 
Pamięć kruk, ale dziwna to droga  
Że gdy trwoga - do wroga 

Kto puka? puk, puk, puk... 
 
Wróg, wróg