Twoje słońce  
Już z drugiej strony dni  
Świetlany zajączek  
Srebra pył, oto cały Ty  
Zostawcie go! On śni, znowu śni  
Wracałeś opornie  
Spod siódmych nieba bram  
W zwykłe życie, jak sztolnie  
Żeby znów wyfrunąć nam  
Zostawcie go! On śni, znowu śni  
 
Z tamtej strony powiek  
Wchodzi w życia nów  
Kruchy człowiek  
Więc: ręce precz od snów!  
 
Ponad błonia  
W asyście ciężkich chmur  
Odfrunął, a w dłoni  
Ten pęk, pęk czarnych piór  
Zostawcie go! On śpi, tylko śpi 
 
Z tamtej strony powiek  
Wchodzi w życia nów  
Kruchy człowiek  
Więc: ręce precz od snów!