Mówią o mnie "łagodna", pewnie jestem niemodna 
I być może rozumu mam ćwierć 
Spolegliwa i zgodna, jeśli kocham to do dna 
A małżeństwo to "póki nas śmierć" 
Lecz gdy zjawi się Zdzicha 
Co w mój związek się wpycha i nachalnie chce zrobić mi wbrew  
W mym serduszku, co pika do mojego samczyka 
Nagle rodzi się gwałtowny gniew: 
 
Odgryzam rywalce serdeczne dwa palce od obu nóg 
Zostawię ci jeno, cholerna hieno, serdeczny kciuk!!! 
  
Znów zakwitną kasztany, będę "przyłóż do rany" 
Znowu będzie nam dobrze jak wprzód 
Dam ci serce, kochany, oraz inne organy 
A ty zagrasz mi na nich jak z nut 
Nie utoniesz w rozpaczy, bo ja wiem, co to znaczy 
Gdy do szczęścia się płynie na skrót 
Mnie nie musisz tłumaczyć, umiem wiele wybaczyć 
Lecz nie tej, co mi włazi na but! 
 
Odgryzam rywalce serdeczne dwa palce od obu nóg ... 
 
Czasem myślę: Mój Boże  
Że znów zdarzyć się może niebezpieczna batalia o tron 
Trzeba rozgryźć ten orzech, no a w walki ferworze 
Może także ucierpieć i on 
Więc gdy wróg znów u bramy 
Gdy bitewne tumany, kiedy ręce do walki się rwą 
Ja cię proszę, kochany, lepiej pilnuj się ściany 
Bo cię spotka to samo co ją 
 
Odgryzam rywalce serdeczne dwa palce od obu nóg 
Zostawię ci jeno, cholerna hieno, serdeczny kciuk
I smutną nauke, że możesz z tym kciukiem, no wiesz - na róg 
Bo choćby był wieczny, im bardziej serdeczny, tym bardziej kciuk