Trafiło mi się z jedną Hanią
Co szczęście daje szczodrym gestem
Zbliżyć, - albowiem parcie na nią
Miałem (choć królik, to nie jestem)

Gniazdko uwiłem i sprzątnąłem
Płyt nakupiłem niebanalnych
Chipsy na stole, a pod stołem
Winko, - w ilościach kulturalnych

Aż tutaj nagle mi w sam środek
Nierównej walki ze stanikiem
W drzwiach bez pukania staje Włodek
Z jakimś głupawym wykrzyknikiem

Zdrętwiała mi na haftce ręka
Runęła z hukiem godność męska
Wszystko opadło – nawet szczęka
A Włodek uciekł – słowem klęska!

Tu w ciszy ciężkiej jak imadło
Wieszczącej koniec – słyszę nagle:
Kolego – kiedy „A” już padło
To leć po całym abecadle!

Więc poleciałem, jak umiałem
I życie znów nabrało sensu
I tylko Hani zawdzięczałem
Że osiągnęliśmy konsensus

A z tego taka jest nauka
Że wszystko kwestią wychowania:
Włodek – to wejdzie, a nie puka
Hania nie wyjdzie bez pukania!!!