Czy nas prowadzi scenariusz niebieski 
Tory, po których nasz tramwaj się toczy 
Od pętli do pętli - od deski do deski 
Od spojrzenia w ziemię do spojrzenia w oczy 
 
Na jakim łańcuchu czy na jakiej smyczy 
Nogami w błocie, trwożną myślą w niebie 
Na tych samych palcach każesz nam policzyć 
Starczą rentę i mroczną nieskończoność Siebie 
 
Tylko się nami Boże nie baw 
Bo to nas ganiasz, to znowu nas głaszczesz 
Po nieszczęść burzach i zdarzeń ulewach 
Okryj nas płaszczem 
 
W jakie mapy wpisałeś głębie i mielizny 
Głupim, co grzęzną w skutku i przyczynie 
Zbierając w pokorze przedmioty i blizny 
I szarpiąc się dziko w czasu pajęczynie 
 
W jakie plany i ramy, w jaki schemat boski 
Wpisałeś tę miłość i jej ciche mrzonki 
Tę grę malutką niegodną Twej troski 
Gdzie na szachownicy tylko same pionki 
 
Więc Ty się nami Boże nie baw... 
 
I nie musisz być dla nas nadmiernie łaskawy 
Zechciej nas tylko czasem nie dostrzegać 
Bo nam do żałoby bliżej niż zabawy 
Więc Ty się nami Panie Boże nie baw