Bloków tysiące, a w nich warstwami my - średni sorcik 
Piętra nad nami, piętra pod nami, jak gorzki torcik 
Lecz nas nie zmorze złocony bożek, ani nie korci  
My z Tobą Boże, więc jeśli możesz, osłodź ten torcik 
 
Sam popatrz, ile tu Ciebie  
Na pewno więcej niż w niebie 
Co piętro, co klatka 
Jest Józef i Matka 
I osioł kopytem grzebie 
 
Ty widzisz ku Twojej chwale 
Stoisz na każdym regale 
Na sianie, na ścianie  
Gdzie śmiech, gdzie błaganie  
Tam czuje się Boski palec 
 
Bloków tysiące, a w nich warstwami my - średni sorcik 
Piętra nad nami, piętra pod nami, jak gorzki torcik 
Lecz nas nie zmorze złocony bożek, ani nie korci 
My z Tobą Boże, więc jeśli możesz, osłodź ten torcik 
 
Tu każde mieszkanie stajenką 
Miliony pastuszków pod ręką 
I gwiazda nas grzeje  
Co wieś to Betlejem 
I śnieg sypie bardziej dziś miękko 
Więc tu gdzie skromniutkie Twe łoże 
My, Boże, witamy Cię szczerze 
A ciepłe powietrze  
Co w pięty Cię łechce 
To nasze cichutkie pacierze 
 
Bloków tysiące, a w nich warstwami my - średni sorcik 
Piętra nad nami, piętra pod nami, jak gorzki torcik 
Lecz nas nie zmorze złocony bożek, ani nie korci 
My z Tobą Boże, więc jeśli możesz, osłodź ten torcik