Już nikt nie zmienia jej bandaży  
I smród przewala się powietrzem  
I dwoje wściekłych pielęgniarzy  
Pytamy - jak to długo jeszcze  
 
I czasem, gdy nie widzi drugie  
Mielizną pod spalonym mostem  
Ktoś poda chorej za wysługę  
Za chude życie pod kańczugiem  
Na włóczni tę gąbkę z octem  
 
Nie tak miała umierać ta miłość  
Nie tak w nędzy i brudzie, nie tak!  
Nie tak, żeby nas przy niej nie było  
Nie tak, Bóg nam świadkiem i ludzie  
Nie tak!  
 
To ziarno pieprzu, ta karlica  
Co ledwo kształty ma człowiecze  
Przebiśnieg wczoraj i caryca  
A dzisiaj ptasi cień na rzece  
I już nie żąda i nie płacze  
I jedno, co się da tu zrobić 
To oddać Bogu, co nie nasze  
Gdy paląc się na wstydu blasze   
Błaga, by wreszcie ją dobić!  
 
Nie tak...  
 
Ta góra soli to Golgota  
I rąk nie umył Poncjusz Piłat  
Spełniła się w cierniowych splotach  
Ta, co w miłosnych się rodziła  
I gaśnie niebo w czarnym kirze  
Po słońcu tylko krwawa rana  
I wolne są zbrodniarzy krzyże  
Nie widzisz, to podejdźmy bliżej  
Popatrz! - te krzyże są dla nas!!!  
 
Nie tak...