A ja ci opowiem bajkę o tym domu 
I o tych obrazach nienamalowanych  
Cośmy je wieszali w myślach po kryjomu  
Tak na niby, bo przecież jeszcze nie ma ściany 
 
I o stropie z belek, skórach na podłodze 
I struganych w lipie kolorowych świętych 
O różowej łazience i o ciepłej wodzie 
I oknie przed wzrokiem bluszczami zamkniętym 
 
A na razie róbmy tę partyzantkę małą 
Czekajmy na posiłki trzymając się za ręce 
Niech przechodnie myślą, że tak nam się chciało 
Że nam nie potrzeba ani szczypty więcej 

Czekajmy wpatrzeni w siebie aż do bólu 
Bezsilni jak szczenięta, cisi jak niemowy 
Jak dwoje smutnych kloszardowych królów 
Co to im przedwcześnie posiwiały głowy 
 
Będziemy tańczyli nasze śmieszne tańce 
Śpiewali te piosenki, co nam tylko znane 
Będziemy do siebie odmawiać różańce 
Przykryci nagą skórą zasypiać nad ranem 
 
Będziemy składali jakieś smutne wiersze 
Z ziół pachnących robili bardzo dziwne wróżby 
Choć na razie wiemy, że to nie czas jeszcze 
Na razie dom nasz między bajki włóżmy  
 
A na razie róbmy tę partyzantkę małą...  
 
A na razie się śmiejmy - sztucznie i radośnie 
Wierząc, że się spełnią te mrzonki niedzielne 
Gdy na przejściach dla pieszych perz chyłkiem wyrośnie 
A oczy nam jak innym pokryją się bielmem 
 
A na razie róbmy tę partyzantkę małą...