Odchodzą w drodze jakby w tańcu 
W półkroku stygną w ruchach 
Jakby ogniwo zgubił łańcuch 
(Zresztą bez szkody dla łańcucha) 
Ale karnawał wciąż się toczy 
I drepcząc ramię w ramię 
Nie chcemy spojrzeć prawdzie w oczy  
Bo nas zamieni w kamień 
 
Stawiamy żłobki, szkoły, groby 
Roimy się, aż miło 
Tak pełno nas, a jakoby  
Nikogo nie było 
 
I lecą poza kres nawiasów 
Latawce naszych marzeń 
O życiu, co nie kwestią czasu 
Ani też splotu zdarzeń 
Żremy, pragniemy, wydalamy 
Chłoniemy dal za dalą 
Świeczki na grobach zapalamy 
Wierząc, że nam zapalą 
 
Stawiamy  żłobki, szkoły, groby... 
 
A kiedy z życia już ogryzki 
Wyraźnie widać teraz 
We wciąż nam bliskich ciałach bliskich 
Szkielety jak z Dürera 
Biją monety, biją dzwony 
Wiatr hula nam po stole 
Siedzisz, wykreślasz telefony 
Czekasz na swoją kolej 
 
Stawiamy żłobki, szkoły, groby...