Przemijamy, przechodzimy  
Z wielkich świateł w stronę zimy  
Czas przenosi nas z afiszy  
W stronę ciszy 
I grzęźniemy w smudze cienia  
W miałkim piasku zapomnienia  
Gdzie dopalą się do końca  
Nasze słońca  
 
Jesteśmy jak zimą cyrk  
Już nie do śmiechu nam  
I tylko wyblakł ten nasz szyld  
I teraz już każdy zna  
Bliskość dna 
Jesteśmy jak zimą cyrk  
Nikt nas brawami nie nagradza nikt  
A przecież cyrk ciągle trwa.  
Wciąż się gra 
 
Jeszcze płoną w mokrej ciszy  
Wielkim ogniem berberysy  
I wiewiórka zniczem rdzawym  
Pośród trawy 
Zatopieni w grząskich drogach  
My, piechota Pana Boga  
Brniemy cisi, brniemy wierni  
W nasz październik  
 
Jesteśmy jak zimą cyrk...