W małej mieścince opodal Mińska  
Mieszkała sobie babcia Gruzińska  
Los jej nie pieścił ani nie pieści  
Lecz dał jej przeżyć lat sto trzydzieści 
 
Dumą statystyk była niemałą  
Ale rodzinie nie pasowało  
Że mają w rodzie chlubny wyjątek 
Bo w grę dziedziczny wchodził majątek  
 
Babcia Gruzińska, babcia Gruzińska  
Hej, hej sokoły! - hej, młode lata!!!  
Obala jeszcze trzy flachy wińska   
I wcale nie chce schodzić ze świata  
  
A czas - jaskółka, czas niedościgły 
I na majątek nadzieje stygły  
Choć podstarzała rodzina szemrze:  
Babciu Gruzińska, niech babcia zemrze!  
 
No i z tej żółci, co ich trawiła  
Zaczęła od nich odpływać siła  
I śmierć, co nosi filcowe kapcie  
Wzięła ich sporo, ale nie babcię! 
 
Babcia Gruzińska...  
 
Na cmentarzyku w powiecie mińskim  
Jest schludna kryptka rodu Gruzińskich  
W której Gruzińscy zalegli rządkiem  
Prawie w komplecie, z pewnym wyjątkiem!   
To ów wyjątek dogląda grządek  
Zapali znicze, zrobi porządek  
Zakupi wieńce, wyjątek bowiem   
Oprócz majątku, ma także zdrowie   

Babcia Gruzińska...