To nie był on, Alain Delon 
Butny jak niedziela, bliżej Fernandela 
To nie był on, Alain Delon 
Bo gdzież by on, Alain Delon 
Właśnie nad kotletem twierdził, że mnie je t'aime 
A gdzież bon ton roszony łzą 
Zwykły raptus, tu mi kaktus jeśli on Delon 
  I w gardle ość i kipi złość 
Że niańczę tę szarańczę, chociaż mam jej dość 
Wiem że to nic, że lepszy rydz 
Że ten co chce zbyt wiele zwykle nie ma nic 
  I znów nie on, Alain Delon 
Choć się klnę na wszystko, że już byłam blisko 
Bo serca dzwon, jak nagły grom 
I ze mną on chce dzielić plon 
Chociaż słusznie mniema, że go jeszcze nie ma 
Lecz zanim że on zbierze plon 
I na pewno rzekł królewno z Tobą aż po zgon 
 
I w gardle ość i kipi złość 
Że niańczę tę szarańczę, chociaż mam jej dość 
Wiem że to nic, że lepszy rydz 
Że ten co chce zbyt wiele zwykle nie ma nic