Polskie pomarańcze
To jemioły drzew
Jesień w sobie niańczę
Mój słowiański pech
Gdy za bardzo boli
To łyk do dna
W środku grząskiej melancholii
Uśmiechamy się do dnia

My
to lustra dwa
to lustra dwa
na pamięć każde się zna
i ten
podwójny sen
trwa
popatrz!
Ja jestem ty
ty jesteś ja
wpatrzone w siebie
lustra dwa
na dwoje
jedna łza:
„Polskie pomarańcze
to jemioły drzew”
dwa lustra
i w sercach śpiew.

Miną słone lata
Nim odnajdzie nas
Wielki luz wszechświata
Radość wronich gniazd
Dla nas będą domy
dzieci i psy
Lazurowe nieboskłony
I wpatrzeni w siebie my

bo
My
to lustra dwa…..