W rozumie Cię opuszcza fart  
Biadolisz coś od rzeczy  
Od dna odbija tłusty żart  
Coś jak klepnięcie w plecy  
A kiedy rozum traci twarz  
Nadrobić musisz siłą  
Więc w stronę łóżka  
Biegiem marsz  
Gdzie już nie mieszka  
Tam gdzie już nie mieszka miłość  
 
A ja mam gdzieś należną cześć  
Choć wściekasz się jak buhaj  
Do łba Ci wnieść chcę dobrą wieść  
Więc grzecznie mnie posłuchaj  
Nie będę Twoją koleżanką z wojska  
Nie będę z Tobą kradła koni  
Bo jestem Wenus  
A Ty jesteś piana morska  
Ferment z którego  
Muszę się wyłonić  
 
Ty zawsze wiesz co mi się śni  
Bo ciśnie Cię jak prasa  
Ten kolektywny rozum płci  
Garnizon sztywnych zasad  
Na kwadrans jednak tuż przed snem  
Tembr głosu jak aksamit  
I tak sie czołga dzień za dniem  
Póki nie pieprznę  
Póki ja nie pieprznę drzwiami 
 
Bo ja mam gdzieś...